رپ سفید آری، رپ جنسی هرگز!

تا همین یک سال پیش اصولا از موسیقی رپ متنفر بودم.
دلیلش هم به سادگی مربوط میشد به اینکه رپهای خارجی سردردم را شدید میکردند، و رپهای فارسی هم به میمنت اولین آلبومهای رپ فارسی که شنیدم -یعنی آلبومهای قدیمی گروه زدبازی- اصولا حال من را از پدیده ای به نام زندگی -آن هم در کنار مردانی که ممکن است توی کله شان آنچه که این یارو سامان ویلسون و اینها میخواندند بگذرد-، به هم میزد. و اینکه آن دسته از کلام گهربار بازمانده از عقب ماندگی اجتماعیشان را در حد هنر و موسیقی نمیپنداشتم. به همین سادگی.
این آقایان شخیص و شهیر، رپ و رپ باز را اینگونه به من معرفی کردند که یک عده آدم عقده ای (حالا علت عقده را البته بیان نمیکردند، شاید هم از بیکاری بوده) دور هم جمع شده اند و ... میگویند تا دق دلیشان را سر جنس مونث با بیان اینکه ما چقدر خوبیم و چقدر توپیم و چقدر قوی هستیم و چقدر به دلایل نامعلومی از شما دخترها سَریم و شما دخترها چقدر بَدید، بَدید، هفت تا بَدید، و ما زورمان به شما میرسه و یه وقت فکر نکنید به شما نیاز داریم و اینها، خالی نموده و خود را از شر این عقده جات مزمن رها سازند!
که در جواب باید بگویم در این دنیا فقط عشق است که از سر نیاز نیست (اضافه مینمایم عشق را با وابستگی اشتباه نگیرید و غر نزنید که اتفاقا آن هم از نیاز است، وقتی میگویم عشق یعنی فقط عشق)
خب من رپ فارسی را اینگونه شد که شناختم و حتما حق میدهید که یک علامت سوال گنده به دلیل این همه هو کشیدن و جنگ و جنجال الکی و خود را خفه کردن و قمپز خالی در کردن، در کله اینجانب ایجاد شد که از این رو عطایش را به لقایش بخشیدم و با وجودی که آلبومهای مذکور هنوز در موزیک آرشیوم موجود میباشد، کُلُهُم بیخیالش شدم و همان راک و متال و پاپ خودم را چسبیدم که حداقل علامت سوال و سردرد کمتر می آفریدند.
تا اینکه روزی روزگاری پاپ حوصله ام را سر بُرد، راک خسته ام کرد و هارد راک و متال مرا کشید به آنجا که نباید، و در حالی که روی آسمانها معلق بودم، تصمیم گرفتم دختر خوبی باشم و از این به بعد قرصهای ضد افسردگی بخورم تا کارم یک وقت دوباره به آسمانها نکشد!
بعد از این پدیده روحانی!!! بود که شروع کردم به گوش دادن آنچه رپ فارسی مینامیدندش از نوعی دیگر!
خب یک چیزهایی مثل بعضی کارهای هیچکس یا همین پیشرو با وجود داشتن مقداری خورده شیشه حالم را بد که نکردند هیچ، یک مدتی هم حالم را سر جایش آوردند و به من شهامت عوض شدن دادند.
بعد هم که یاس را پیدا کردم و با وجود اینکه اوایل اصلا حوصله شو نداشتم، اما بعد یه مدتی جای خودشو به عنوان بهترین رپ خوان فارسی در دلم پیدا کرد، چون فکر میکنم کارهاش ارزشِ بیشتر از یک بار گوش دادن رو داشتند!
هیچکس و پیشرو و برخی از دیگران رو هم بخاطر همین یکخورده هیجان بی ضرری که میدهند هنوز قبول دارم، مخصوصا هیچکس با آن صدای خط خطیش که سه عامل مریضی، کسلی، و افسردگی، را گاهاً از یاد آدم میبرد. (البته با یک خورده چشم پوشی از بعضی آهنگهای نامربوطشان!)
خلاصه این شد که رپ فارسی را هم بخاطر سبک هیجانی و افسردگی زدایش دوست دارم به استثنای رپ های جنسی شان که مثلا میخواهند با بیل و چکش توی کله ملت نوجوان و جوان دختر و پسر، جنس زن را فرودست و جنس مرد را فرادست جلوه دهند!
آخه یکی نیست به اینها بگه پسرم پدران و پدربزرگان محترمت هزاران سال تلاششون رو برای القای این عقب ماندگی ذهنی در مردم انجام دادند و تا حدودی هم موفق شدند، اما نتیجه برای توی نادان چی شد؟ راضی هستی الان؟ تو که وقتی فحشهای آبدار خواهر و مادر میشنوی تا بناگوشت سرخ میشود و یک جایت بدجوری میسوزد، نمیفهمی که این نوع طرز فکر مربوط به همین عقب ماندگیهای ذهنی آن دسته از پدربزرگانت هست که بعد هم خودشان قتلهای ناموسی راه می انداختند تا آتش آنجایشان را فرو بنشانند؟
محض رضای عمه ات یکخورده آپ تو دیت فکر کن. بس نیست این بازیهای مسخره؟
اگر زن آن است که میخواهید القا کنید که مامان جانتان هم زن میباشد و باید چنان باشد که میفرمایید، و اگر مامان جان شما و خواهر شما آنگونه که بعضی هایتان سعی میکنید بیندیشید تنها زنان معصوم در عالمند، خب فکر نمیکنی وقت آن رسیده که بفهمی بقیه زنهای عالم هم مادرن و خواهران آن دیگری میشوند؟!
قسمت اخیر را به گل پسرهای غیور! ایرانی گفتم، در مورد ناغیوران داخلی و گل پسرهای اجنبی هم باید بگویم آن دسته شان که اینگونه می اندیشند احتمالا مشکلشان از جای دیگری میباشد که نیاز به تحلیل های روانشناختی و غیره دارد، آن دسته هم که اینگونه نمی اندیشند دمشان گرم که تنها مردان موجود در عالم همانها هستند.
مقاله های تحلیلی درباره رپ را ببینید:

رپ، ارائه تصویر تنزل‌یافته از زن و رفتار جنسی نوجوانان امریکا


از مفاهیم عرفانی تا داف فانتزی، نگاهی به ترانه‌های رپ فارسی


هیپ هاپ واقعی و رپ خوانان سفید