فکر ميکنم فروغ فرخزاد است که گفته «سکوت چيست بجز حرفهاي ناگفته؟» از همين حالا ميگويم براي گوشي که نه -که گوشي هنوز يافت نشده که سکوت را بشنود- براي خودم ميآيم اينجا بنويسم گاهي که خودم باشم -همين خودِ خودم- خوب يا بد، که حرفهاي نگفته ام -آنچه توي سکوتم ميشنوم را- خوب يا بد، به ثبت برسانم توي عصر دنياي مجازي که شايد به قول ماه شب مهتاب يادم نرود آنچه که بودم، کسي چه ميداند، شايد هم يادم برود، اما بهر حال چه فرقي ميکند سکوتم را مينويسم براي امروز، همين امروزِ هر روز!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر